Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

vera í för með e-m

  • 1 FÖR

    from fara.
    * * *
    f., gen. farar; old pl. farar, later and mod. farir; the acc. with the article is in old writers often contracted, förna = förina; [fara, cp. far, ferð]:—a ‘fare,’ journey, Nj. 11; er þeir váru komnir á för, when they had started, 655 iii. 3; vera heim á för, to be on the road home, Ísl. ii. 362; vera í för með e-m, to be in company with one. Eg. 340; var brúðrin í för með þeim, Nj. 50: a procession, Lex. Poët.; bál-för, lík-f., funerals; brúð-f., a bridal procession.
    2. chiefly in pl. journeys; hvat til tíðinda hafði orðit í förum hans, what had happened in his journeys, Eg. 81:—of trading voyages (far-maðr), vera í fo:;rum, to be on one’s travels, Ld. 248, Nj. 22; eiga skip í förum, to own a trading ship, Fb. i. 430, (cp. fara milli landa, to fare between countries, i. e. to trade, Hkr. pref.): fara frjáls manns förum, to fare ( live) about free, to live as a free man, N. G. L. i. 32; svefn-farar, sleep, Gísl.; að-farir, treatment.
    3. in law, of vagrants (vide fara A. I. 2); dæma för úmögum, Grág. i. 87; dæma e-m för, 86; dæma úmaga (acc.) á för, to declare one a pauper, order him to ‘fare’ forth, 93, passim in the law (förumaðr).
    4. a hasty movement, a rush; þá syndusk þar miklir hundar ok görðu för at Petro, 656 C. 29; var för (MS. for) í sortanum, the cloud was drifting swiftly, Fms. vii. 163, cp. far:—the phrases, vér munum fara allir sömu förina, all the same way, in a bad sense, xi. 154; munt þú hafa farar Hákonar jarls, x. 322; vera á föru (mod. förum), to be on the wane; lausafé hans er mér sagt heldr á förum, Þorf. Karl. 366; þá var nokkut á föru (förum, pl.) virkit Bersa, there was something wrong with B.’s castle, it was going into ruin, Korm. 148.
    5. an expedition, in compds, Vatns-dals-för, Apavatns-för, Grímseyjar-för, Reykhóla-för, Kleifa-för, the expedition to Vatnsdale, Apavatn, etc., Sturl., Ann.
    COMPDS: farabók, farahagr, fararbann, fararbeini, fararblómi, fararbroddr, fararbúinn, farardvöl, fararefni, farareyrir, fararfé, farargögn, farargreiði, fararhapt, fararhestr, fararhlass, fararkaup, fararleyfi, fararmaðr, fararmungát, fararnautr, fararorlof, fararskjótr, fararskjótalaust, fararstafr, farartálmi.

    Íslensk-ensk orðabók > FÖR

  • 2 för

    [fö:r̬]
    f farar, farir
    поездка, путешествие

    vera í för með e-m — находиться о чьём-л. обществе

    slást í för með e-m — присоединиться к кому-л.

    hafa í för með sér — повлечь за собой, иметь последствием

    vera á förum — а) собираться уходить [уезжать]; б) кончаться

    Íslensk-Russian dictionary > för

  • 3 fǫr

    I.
    f. -ō-, gen. farar, pl. farar → farir
    поездка, путешествие

    vera í fǫr með e-mнаходиться о чьём-л. обществе

    II.
    pl. от far
    * * *
    с. ж. р. - ō- поездка

    á fǫr ok flaugun в движении

    д-а. faru (а. fare еда), с-в-н. var, лангоб. fara род; от fara

    Old Norse-ensk orðabók > fǫr

  • 4 VERA

    * * *
    I)
    (er; var, várum or vórum; verit), v.
    1) to be, exist; þeir menn vóru, er, there were men who;
    2) to be, happen; þat var, at hón fór brott, so it was that she went away; en er váraði, var þar búskortr, there was scarcity in the household; hvat er henni, what is the matter with her! þat var einn dag, at, it happened one day that; kann (má) v., at, it is possible, it may be that;
    3) to last; meðan þingit væri, while the Thing lasted;
    4) láta e-n v., to leave one alone (lát mik v. ok ger mér ekki illt); bað hann láta v., begged him to leave it undone, not to do it;
    5) to dwell, stay; hann bað hana vera í búð sinni, he asked her to stay in his booth; hann var á Höskuldsstöðum um nótt, he passed a night at H.;
    6) with infin., hlymr var at heyra, a clattering was to be heard; þar var at sjá, there was to be seen; v. at gera e-t, to be doing a thing; kvað hann v. at telja silfr, said he was counting the money; denoting necessity, a thing about to happen, or to be done; nú er þeim út at ganga öllum, er leyft er, now all those must go out to whom leave is given; er nú eigi Kára at varast, now there is no need to beware of K.; nú er þar til máls at taka, at, now it is to be told that; nú er at segja frá Skamkatli, now we must tell of S.;
    7) with a predicate (noun, a., or adv.); v. konungr, Jarl, biskup, to be king, earl, bishop; v. glaðr, sæll, hryggr, ungr, gamall, to be glad, happy, sad, young, old; v. vel, illa til e-s, to be well, ill-disposed towards one; þat er illa, it is sad; vera spakliga í heraði, to behave gently; orð kvað þá Vingi þats án veri, words which he had better not have said;
    8) impers., e-m er varmt, heitt, kalt, one is warm, cold;
    9) with past participles in passive sense; v. kallaðr, sagðr, tekinn, to be called, said, taken;
    10) with preps., v. af e-u, to be off, out of (v. af klæðum); v. at e-u, to be busy at; verkmenn váru at arningu, they were ploughing; to be present (þar varstu at); ek var at ok vafk, I was about weaving; þeir höfðu verit at þrjú sumur, they had been busy at it for three summers; v. eptir, to be left, remain (A. kvazt vilja v. eptir ok hvílast); v. fyrir, to lead ( see fyrir); v. til, to exist; v. um, undir, see um, undir.
    f.
    1) stay, sojourn; ef hann á sér í vá veru, if he has a corner to stay in;
    2) comfort (slíkt er válaðs v.).
    * * *
    older form vesa, the verb substantive; pres. em, ert, er, pl. erum, eruð, eru: pret. var, vart (mod. varst), var, pl. váru or vóru; a obsolete óru occurs, Sæm. (once), Orkn. 426. l. 11, Nj. 81, Thom. 28, 90, 102, 116, 150, 196, Ísl. ii. 482: pres. subj. sé, sér (Vþm. 4, 7), sé; the older form is sjá, en ek sjá, Clem. 138. l. 14; at ek sjá, … ok sé mér eigi reiðr, 145, Fms. viii. 299, x. 384, xi. 124, Eg. 127; for the forms sják, sjákk, see below: the mod. forms are sé, sért, sér (eg sé, þú sért; s ert and ert make a rhyme in Pass. 34. 5): imperat. ver, vertú; see Gramm. p. xxiii: there also occurs a subj. pres. verir, veri, Sdm. 22, Ls. 54; þatz án veri, Am. 36; skósmiðr þú verir, Hm. 126, but rarely.
    A. CHANGES AND FORMS.—Vera is an anomalous verb, which has undergone several changes:
    I. by changing s to r; of the older form there occur, the infin. vesa, pres. es, pret. vas, vast (vastu), vas; pres. subj. vesi; imperat. ves, MS. 623. 25. l. 14, 645. 6l. l. 33, 677. 40. l. 38; vestu, 623. 25, Post. (Unger) 129. l. 27, 229. l. 12; vesum, Hom. (Arna-Magn. 237) p. 214. l. 8; pres. indic. 2nd pers. est, Glúm. 372; 3rd pers. es: but no traces remain of the older form in pret. plur. indic. and subj. (váru væri, never vásu væsi). Rhymes in poets and the spelling of the oldest extant poems shew that the s form alone existed in Icel. down to about the end of the 12th century, the time of Snorri Sturluson, when the modern forms crept in probably from Norway, for there the change seems to have taken place a century or so earlier; the old Norse vellums (written in Norway or by Norsemen) are distinguished from the Icel. by their constant use of the r: the phrase ‘at upp vesandi sólu’, in N. G. L. i. 4, being the only instance of the s form in all the Norse vellums. The earliest instances extant of a rhyme to the r form are, the Ht. of Rögnvald, earl of the Orkneys; he was a native of Norway, born about A. D. 1100, and the poem was composed about A. D. 1145; another instance is ‘vara, fara’ in Fms. vii. 185, in a poem about A. D. 1140, written by an Icelander who had lived in Norway the greater part of his life, the rhyme is therefore a Norwegianism. The first instance in an Icel. poem is in the Ht. of Snorri, A. D. 1222. Instances from poets, Hallfred, Sighvat, Arnórr, and coeval poets; vesa, vísi; sás með Sygna ræsi; þági vas sem þessum; vask til Róms í háska; vastu, kosta; vas fyrir Mikkjals- messu; nú es um verk þau er vísi; bráskat þat dægr háski: from A. D. 1100–1150, Geisli, Pd., etc., svás, ræsir; esat, risnu; vasa, tysvar; vestu. freistni; vestu, traustla: on the other hand, in the poem of earl Rögvald, vera, skera; gera, vera; var, skar (twice): from later Icel. poems it is sufficient to note, erðu, fyrðum; ertú, h jarta; verðú, f orðast, Leiðarv. etc. This may sometimes serve as a test, e. g. var ek nær viðr-eign þ eirra, Grett., and skap-kers saman vera, Gísl., are impossible in the mouth of poets of the early Saga time; the verses of both these Sagas are a later composition.
    2. as to the spelling of the MSS.,—the oldest (the Arna-Magn. 677, the Eluc. 674, the Íb. etc.) use the s throughout: vellums of the next period, about A. D. 1200 (e. g. Arna-Magn. 623 and 645), use the later form sparingly, even the second hand in the Reykholts máldagi gives ‘es,’ not ‘er.’ Again, in the vellums of the middle of the 13th century, such as the Cod. Reg. of the Sæm., the Grág., and the Mork., the mod. spelling has entirely got the better of the old, and an ‘es’ only creeps in, as if unawares, from an older copy. Of the poetical literature, the Pd. alone has been preserved in a copy old enough to retain the s; all the rest have the modernised spelling, even in the rhymed syllables quoted above; such too is the case with the Cod. Reg. of the Sæm. Edda; but had that vellum been but fifty or sixty years older, the forms vesa, es, vas, etc. would now be the established spelling in Editions of these poems.
    3. on Danish and Swedish Runic stones, the 3rd pers. pret. sing. is a word of frequent occurrence; the best Danish monuments have vas, e. g. ias vas farinn vestr, Thorsen 93 and 101 (on a stone of the reign of Sweyn, died A. D. 1014). In Sweden the great majority present the later form: the so-called Ingvar stones are chronologically certain, being of the middle of the 11th century (Ingvar died A. D. 1039); there we read, ‘vas’ (twice), ‘varinn’ (once), ‘var’ (thrice, being twice spelt with ᛦ, once with ᚱ): this shews that about this time in Sweden the later or more modern form had begun to be used, but that the old was still remembered.
    II. suffixed personal pronoun or suffixed negation; em’k (tautologically ek em’k = I-am-I), emk, Ad. 1, Vþm. 8, Fms. xi. 91; ek emk, Mork. 89. l. 13, 104. l. 23, Clem. 136. l. 20, 138. l. 13; vask, I was, 133. l. 25, Mork. 89. l. 16; vark, Post. 225, v. l. 15; ek vark, Ls. 35; vestu, be thou, Clem. 129. l. 27; es þú, art thou, l. 30, 130. l. 11; sjá’k ( may I be), ek sják, Mork. 134; at sják, 189. l. 29; ek sják, Hbl. 9, Hkv. 1. 20; at ek gjarn sják, Stor.; with double kk, þó at ek sjákk, Mork. 89.
    2. a medial form, erumk, erumz, or apocopated erum, Stor. 1, Ad. 16, Hkv. 1. 25, Korm. ch. 5. 2, Ls. 35, Bragi (see senna); leið erum-k fjöll, Edda (in a verse); várumk, were to me, Am. 78.
    3. suff. neg. eru-mk-a, it is not to me, Stor. 17, Eg. (in a verse); emkat-ek, am I not I, i. e. I am not, Hbl. 34, Skm. 18, Ó. H. 192 (in a verse): er-at, es-at, or er-a, es-a, is not, passim; eru-ð, are not, Skv. 1. 42; ert-attu, thou art not, Vtkv.; vart-attu, thou wast not, Gs., Eg. (in a verse); veri-a, be not, Mork. 37. l. 8.
    4. sá’s = sá es, that is, Hallfred (Fs. 95); svá’s = svá es, so is, Fms. vii. (in a verse).
    III. the plur. eru when suffixed to words ending in r drops the initial e, and is suffixed; this spelling, which agrees with mod. Icel. pronunciation, was afterwards disused; þeir-ro, they are, Gm. 34; margir-ro, many are, Hkv. 2. 11; Æsir-ro, the Ases are, Vsp. 49; skildir-ro, shields are, 44; torogætir-ro, rare are, Korm. (in a verse); hverjar-ro, which are, Vþm. 48; langir-ro, long are, Gg.; tveir-ro, þrír-ro, fjórir-ro, two, three, four are, Edda 108; báðir-ro, both are, Mork. 169; hér-ro, here are, 234; þér-ro, ye are, MS. 686 B. 1; hryggvir-ro, id.; hver-ro, who are, Mork. 96; úvar-ro, wroth are, Gm. 53; værrom, vérrom, we are, Edda i. 526, Fms. x. 421; hverrtu [cp. North. E. wh’art’ou, lad] (hverrtú karl, who art thou, carle?), Frissb. 256. l. 8; ir-rot, ye are, Ó. H. 151.
    IV. the pres. 1st pers. em [Engl. am] has changed into er (eg er, þú ert, hann er), making the 1st and 3rd pers. uniform; this new form appears in vellums about the end of the 13th century, but the word being usually abbreviated (ē = em, eͬ = er), it is often hard to distinguish. In the Icel. N. T. and in hymns the old ‘em’ still remains in solemn language, em eg, Matth. xxvii. 24; eigi em eg, John xviii. 17; eg em hann, 5, 8, xi. 25, xv. 1, 5, Matth. xiv. 27; em eg eigi postuli, em eg eigi frjáls, 1 Cor. ix. 1; em eg orðinn, 20, 22, and passim.
    B. USAGE.—To be:
    I. to be, exist; þær sakir skal fyrst dæma, ef þær eru, if such there are, Grág. (Kb.) i. 73; eigi vóru hans jafningjar, Eg. 1; Rachel grét sonu sína, … þvi at þeir eru eigi, Hom. 49; þeir menn vóru, er þess gátu, there were men who, Nj. 90.
    2. to be, happen; þat var, at hón for brott, Nj. 51; él eitt mun vera, 198; þess sem vera vill, that which is to be, 186; ok er (is) Vagn þá fimtán vetra gamall, er þetta er, when this came to pass, Fms. xi. 97; at þessi orrosta hafi verit á öðrum degi viku, iii. 11; í þann tið var úfriðr Kristnum mönnum, Ver. 43; hvat er henni, what is the matter with her? Fms. ii. 290; hvat er þér, Atli? er þér hryggt í hug, Gkv. 3.
    3. to last; meðan þingit væri, Nj. 12; hirðit eigi at óttask píslir þeirra—þvíat stund eina eru, 623. 32; meðan líf hans var, Bret. 100; þykkir eigi vera mega svá búit, Fms. xi. 62: to remain, leave alone, láttu það vera, let that be, Flóv.
    4. to be, dwell, stay, sojourn; vask til Róms, I was at Rome, Sighvat; hann bað hana vera í búð sinni, Nj. 12; Gunnarr var á Höskuld-stöðum um nótt, passed a night there, 34, N. G. L. i. 347: so the phrase, biðja að lofa sér að vera, to ask for night-quarters, of a stranger or traveller; lofa honum að vera, to take a stranger in; honum var boðit at vera, Vápn. 23; hefi ek hér verit síðan, Nj. 45; Hallkell var þar með Otkatli, 73; þeir vildu eigi vesa hér við heiðna menn, Íb. 4; vera samvistum við e-n, Grág. ii. 80; vera við e-t, to be present at, Hom. 129: vera at, to be present; vark at þar, Glúm.: vera brottu, to be away, absent, Nj. 113; meðan ek em í brautu, 52: sagðisk eigi vita hvar þau væri, were to be found, Dipl. ii. 20; hvar ertu? slá ein var um þvert skipit, Nj. 44; hygg ek at þar hafi verit Bolli, Ld. 274; er þér hér nú minja-griprinn, Nj. 203: as with the notion of ‘towards’ a place, an irregular construction, vartú á land upp, Fas. ii. 174; meðan þeir vóru til Danmerkr, Fms. x. 104; Ribbungar höfðu ekki verit út í landit, ix. 359; verit eigi til orrostu, vii. 263, v. l.; vera á fund hans, Eg. 26.
    5. with prepp.; vera at, to be busy at (see ‘at’ A. II, p. 26, col. 2): vera fyrir, to lead (see fyrir): vera til, to exist (see til IV); eiga fjölskyldi, vandræði, um at vera, to be in straits (see um C. VII); e-m er mikit, lítið, ekki um e-t (see um C. I. 3); vera við (see við B. VIII).
    II. with a predicate:
    1. with a noun, to be so and so; vera bróðir, systir, faðir, sonr, dóttir … e-s, vera konungr, jarl, biskup …, passim; hvers son ertú?—Ek emk Kattarson, Mork. 104; ek skal þer Mörðr vera, Nj. 15: followed by a gen. ellípt., er þat ekki karla, that is not men’s (affair), 75; er þat ekki margra, ‘that is not for many,’ few are equal to that (cp. Lat. ‘non cuivis homini,’ etc.), 48.
    2. with adjectives, to be so and so, of a state or condition; vera kunnigr, Fms. x. 370; vera glaðr, sæll, hryggr, dauðr, lifandi, … ungr, gamall, to be glad …, young, old, passim; þó at ek sjákk ótignari, Mork. 89; nema ek dauðr sják, Hbl. 9; þótt ek sják einn, Mork. 134; vera kominn, to be come: so too with adverbs, vera vel, ílla … til e-s, er við e-n, to be, behave well, ill … to one, passim; or also, þat er ílla, it is sad, Nj. 70, 71; ílla er þá, fyrr væri ílla, 75, 260; drengr góðr, þar sem vel skyldi vera, when it was to be, i. e. when she wished, 147; vera spakliga í heraði, to behave gently, Sturl. iii. 143; at þú frændr þína vammalaust verir, to behave blamelessly, Sdm. 22; orð kvað hann þats án veri, words which he had better not have said, Am. 36.
    3. impers., e-t er skylt, it is incumbent, Grág.; e-m er varmt, heitt, kalt, one is warm, cold, Nj. 95; er auðit, q. v.
    4. with participles, in a passive sense; vera kallaðr, vera sagðr, tekinn, elskaðr, etc., to be called, said, taken, loved.
    5. with infin.; hlymr var at heyra, was to hear, i. e. to be heard, Am.; þar var at sjá, there was to be seen, passim.
    6. ellipt., dropping a noun or the like, denoting futurity, necessity, a thing at hand, about to happen, or to be done; ok er hér at þiggja, Hrafn, þann greiða sem þú vill, and it is now for thee, Rafn, to partake of what food thou wilt, Ísl. ii. 262; nú er þeim út at ganga öllum, er leyft er, now it is for them to go out, Nj. 200; nú er at verja sik, 83; er nú eigi Kára at varask, now there is no need to beware of K., 259; nú er at segja frá, now is to be told, 75, 259; er nú ekki fyrr frá at segja en þeir koma …, 21; er ekki um hans ferðir at tala fyrr en …, 215.
    III. irregular usages:
    1. ellipse of the infin. vera; ek skal þér Hrútr, I will [be] Hrútr to thee, Nj. 15; Gunnarr segir sér þat alvöru, G. says it [ is to be] his earnestness, 49; vil ek þá lauss máls þessa, 76; bað hann alla metta at miðri nótt, he begged all eating [ to be over] at midnight, Fms. ix. 353; þá þótti hverjum gott þar sem sat, Nj. 50; at skamt skyli okkar í meðal, 114; mun þín skömm lengi uppi, mun hans vörn uppi meðan landit er bygt, 116, 117: or also ‘var,’ ‘er’ may be understood, hann hafði hjálm á höfði, og gyrðr sverði, 70; sá ek glöggt hvat títt var,—barn at aldri, en vegit slíka hetju, a bairn in age, and to have slain such a champion! Glúm. 382: the dropping of the infin. vera is esp. freq. after the reflex. forms kveðsk, segjask, látask, þykkjask, virðask, sýnask when followed by a part. pret. or by an adjective, as also after the verbs munu, skulu,—thus, hann sagðisk kominn, he said he was come; hann lezt búinn, he made as if he was ready; hann þóttisk staddr, he thought that he was …; skal þat á þínu umdæmi, Fms. xi. 89; þess eins er mér þykkir betr, … til hvers þykkjast þessir menn færir, Hrafn. 17; mun þat harðla lítið, 21; at fátt muni manna á fótum, 20; þú virðisk okkr vaskr maðr, 23; þessi hestr sýnisk mér eigi betri en aðrir, id.
    2. an irregularity, occurring now and then, is the use of the sing. ‘er’ for plur. eru; mannföll þessi er sögð, Gullþ. 71; nú er fram komin sóknar-gögn, Nj. 242.
    IV. recipr., erusk, vórusk; viðr-gefendr ok endr-gefendr erosk lengst vinir, Hm. 40; þeir er í nánd erusk, those who are neighbours, 655 xxi. 3; þótt þau sésk eigi hjóna, though they be not man and wife, K. Þ. K. 158; ok városk góðir vinir, were good friends, Fms. xi. 39, 89; ok várusk þeir fóstbræðr, 55.
    V. as to the poët. medial form, erumk, várumk (see ek C), the following instances are from the poems of Egil: grimmt várumk hlið, the breach was cruel to me, Stor.; erumk-a leitt, it is not to me, Eg. (in a verse); erumka þokkt þjóða sinni, see sinni II; mærðar-efni erumk auð-skæf, Ad.; mjök erum(k) tregt tungu at hræra, it is hard for me to move the tongue, Stor. 1; (hence one might correct the end verse of that poem into nú ‘erumk’ torvelt, for the modernised nú ‘er mér’ torvelt); blautr erumk bergi-fótar borr, Eg. (at the end); to which add, þat erumk sennt, it is told us, Bragi; lyst várumk þess, I had a longing to, Am. 74; ván erumk, ‘a hope is to me,’ I hope, Fagrsk. 122; the phrase, títt erumk, ‘tis ready to me, Eb. (in a verse).
    VI. part., allir menn verandi ok eptir komandi, Dipl. i. 3; æ-verandi, everlasting, Hom. 107; hjá-verandi, being present, Vm. 47; nær-verandis, present; engi nær-verandis maðr, öllum lýð nær-verandis, Th. 77; klerkar ok nær-verandi leikmenn, Mar.; at upp-vesandi sólu, at sunrise, N. G. L. i. 4; verandi eigi úminnigr, being not unmindful, Fms. v. 230.

    Íslensk-ensk orðabók > VERA

  • 5 vera

    * * *
    I)
    (er; var, várum or vórum; verit), v.
    1) to be, exist; þeir menn vóru, er, there were men who;
    2) to be, happen; þat var, at hón fór brott, so it was that she went away; en er váraði, var þar búskortr, there was scarcity in the household; hvat er henni, what is the matter with her! þat var einn dag, at, it happened one day that; kann (má) v., at, it is possible, it may be that;
    3) to last; meðan þingit væri, while the Thing lasted;
    4) láta e-n v., to leave one alone (lát mik v. ok ger mér ekki illt); bað hann láta v., begged him to leave it undone, not to do it;
    5) to dwell, stay; hann bað hana vera í búð sinni, he asked her to stay in his booth; hann var á Höskuldsstöðum um nótt, he passed a night at H.;
    6) with infin., hlymr var at heyra, a clattering was to be heard; þar var at sjá, there was to be seen; v. at gera e-t, to be doing a thing; kvað hann v. at telja silfr, said he was counting the money; denoting necessity, a thing about to happen, or to be done; nú er þeim út at ganga öllum, er leyft er, now all those must go out to whom leave is given; er nú eigi Kára at varast, now there is no need to beware of K.; nú er þar til máls at taka, at, now it is to be told that; nú er at segja frá Skamkatli, now we must tell of S.;
    7) with a predicate (noun, a., or adv.); v. konungr, Jarl, biskup, to be king, earl, bishop; v. glaðr, sæll, hryggr, ungr, gamall, to be glad, happy, sad, young, old; v. vel, illa til e-s, to be well, ill-disposed towards one; þat er illa, it is sad; vera spakliga í heraði, to behave gently; orð kvað þá Vingi þats án veri, words which he had better not have said;
    8) impers., e-m er varmt, heitt, kalt, one is warm, cold;
    9) with past participles in passive sense; v. kallaðr, sagðr, tekinn, to be called, said, taken;
    10) with preps., v. af e-u, to be off, out of (v. af klæðum); v. at e-u, to be busy at; verkmenn váru at arningu, they were ploughing; to be present (þar varstu at); ek var at ok vafk, I was about weaving; þeir höfðu verit at þrjú sumur, they had been busy at it for three summers; v. eptir, to be left, remain (A. kvazt vilja v. eptir ok hvílast); v. fyrir, to lead ( see fyrir); v. til, to exist; v. um, undir, see um, undir.
    f.
    1) stay, sojourn; ef hann á sér í vá veru, if he has a corner to stay in;
    2) comfort (slíkt er válaðs v.).
    * * *
    u, f.
    1. = væra, a shelter; at þeir hefði né eina veru ( comfort) af eldinum, Eb. 100 new Ed. (v. l. 9): a mansion, í míns föðurs húsi eru margar verur, John xiv. 2: in the allit. phrases, eigi vist né veru, Fb. iii. 457; hvárki vist né veru, Grett. 142 new Ed.; vist né væri, Fb. iii. 52; ef hann á sér í vá veru, Hm. 25.
    2. [vera = to be], a dwelling; seg mér í hverjum staðum þín vera er, Barl. 79; skaut í hug honum vesöld sinnar veru, 196.

    Íslensk-ensk orðabók > vera

  • 6 for-lag

    n. what is ‘laid’ up:
    I. esp. in sing. provision for living, a livelihood, Bs. i. 137, Fms. vi. 304; urðu þaðan í frá góð forlög manna, Bs. i: metaph. of marriage, Ísl. ii. 416, 453: fate in store for one = forlög, Lv. 33, Glúm. 333. forlags-eyrir, m. livelihood, Gþl. 259, 442, N. G. L. i. 52: means, Jb. 166.
    II. in pl. for-lög, n., properly ‘fore-law;’ hence law or fate, destiny, cp. ör-lög and lög; the word is not very freq. in old writers, and chiefly occurs in Sagas such as Vd., Flóam. S., in old poetry only in Km. 23, but rare in genuine heathen Sagas; the very word conveys some Christian notion; örlög and sköp are solely heathen, e. g. Hm. 55; this distinction is rightly marked in a ditty of Pal Vídalín—forlög koma ofan að | örlög kringum sveima | álögin úr ymsum stað | en ólög fæðast heima; in mod. usage forlög is current, but orlög, sköp, obsolete; þetta mun vera forlög hennar, Glúm. 333; Hákon kvaðsk þá heyra vilja forlög sin, … ef þú vilt vita forlög þín, Orkn. 140, Fs. 19; úhægt mun forlögin at flýja, 20; eigi mundi tjóa at brjótask við forlögunum, id.; ok mætti þit njóta lengri forlaga, that ye might enjoy a longer life, 84; honum var annarra forlaga auðit, 6; verðr hverr eptir sínum forlögum at leita, 11; torsótt er at forðask forlögin, 24; forlög ekki forðumst ill | fram kemr það hamingjan vill, Úlf. 3. 69; má vera at hér sé hennar forlög ( destiny), Fs.

    Íslensk-ensk orðabók > for-lag

  • 7 vera

    I.
    v. сильн. V (← vesa), praes. er; praet. var, pl. várum или vórum; praet. verit
    1) быть, существовать

    þeir menn vóru, er — там были люди, которые

    2) быть, случаться, происходить

    þat var, at hón fór brott — случилось так, что она уехала, Nj. 34

    en er váraði, var þar búskortr — когда наступила весна, то запасы вышли, Nj. 11

    þat var einn dag, at — однажды (случилось так, что)

    kann [má] vera, at — возможно, может быть

    3) продолжаться, длиться

    meðan þingit væriпока длился бы тинг, на все время тинга, Nj. 7

    II.
    f.
    * * *
    гл. сильн. V быть; долженствовать; v. fyrir быть, находиться; nú er at segja frá … теперь надо рассказать; nú er þeim út at ganga ǫllum, er leyft er пусть выходят все те, кому позволено
    из vesa, г. wisan, д-а., д-в-н. wesan, а. was, were, н. war, gewesen, ш. vara, д., нор. være

    Old Norse-ensk orðabók > vera

  • 8 vera búinn aî vera

    Íslensk-ensk orðabók > vera búinn aî vera

  • 9 for-garðr

    m. a ‘fore-yard,’ the fore-court of a house, Fsm. 2, 3: the metaph. phrase, vera á forgörðum (mod. fara að forgörðum), of stores, to go out of doors, i. e. to be wasted and squandered, Fas. iii. 51.

    Íslensk-ensk orðabók > for-garðr

  • 10 vera (e-m) ofviîa

    Íslensk-ensk orðabók > vera (e-m) ofviîa

  • 11 vera aî nálgast

    Íslensk-ensk orðabók > vera aî nálgast

  • 12 vera á höttunum eftir

    Íslensk-ensk orðabók > vera á höttunum eftir

  • 13 vera dauîans matur

    Íslensk-ensk orðabók > vera dauîans matur

  • 14 vera í tímaòröng

    Íslensk-ensk orðabók > vera í tímaòröng

  • 15 vera merkisberi

    Íslensk-ensk orðabók > vera merkisberi

  • 16 vera rotaîur

    Íslensk-ensk orðabók > vera rotaîur

  • 17 vera tekinn sem

    pass as/for

    Íslensk-ensk orðabók > vera tekinn sem

  • 18 vera veikur fyrir

    Íslensk-ensk orðabók > vera veikur fyrir

  • 19 skip-för

    f. a sailing, Eg. 220: a voyage; vera í skipförum, 73; banna skipfarar upp í landit, Hkr. ii. 12.

    Íslensk-ensk orðabók > skip-för

  • 20 í

    to
    * * *
    prep.
    I. with dat.,
    1) in, within; fela fé sitt í jörðu, to hide one’s money in the earth; fastir í vellinum, fast in the ground; vera í sveit, to live in a district; í öðrum löndum, in other lands;
    2) with local names (í Orkneyjum, í Laxárdal, í Borgarfirði, etc.);
    3) in a certain spot; í einum stað, í þeim (hverjum) stað, in one, that (every) place; standa í höggfœri, within sword’s reach;
    4) in, among; í valnum, among the slain;
    5) of clothes; vera í, to have on, wear (hann var í blám stakki, í litklæðum);
    6) during, in; þenna vetr í jólum, during Yule; í sumri (hausti), this summer (autumn); í því bili, in that moment; í því er Gunnar stendr upp, at the very moment when G. rises;
    7) denoting action, state, condition; vera í för með e-m, to travel in one’s company; vera í víkingu, to be engaged in freebooting; í trausti e-s, in his trust, under his protection; vera í góðu yfirlæti, to be in good quarters, live well; liggja í úviti, to lie in a swoon; vera í góðu (illu) skapi, to be in good (ill) humour;
    8) in respect of, in regard to; roskinn í orðum, mature in words; léttr í máli, cheerful in speech; í öllum mannraunum, in all trials;
    9) denoting form or content, in; at eigi hafi komit til Noregs meiri gørsemi í skikkju, such a jewel of a cloak; fé er í því there is value in it; Hallr kvað góðan kost í henni, H. said she was a good match; hvat er íþví? how is that? what is the matter?
    10) by means of, through (opt kaupir sér í litlu lof);
    11) equivalent to a gen. or poss. pron.; hann braut hrygg í henni, he broke her back; hann knýtir saman alla halana í nautunum, all the cows’ tails;
    II. with acc.,
    1) in, into (spjótit fló niðr í völlinn); leggja e-t í kistu, to put into a chest (coffin); steinninn kom í höfuð honum, the stone hit him in the head; sigla (láta) í haf, to stand out to sea; var þat sagt Gunnari inn í búðina, word was carried into the booth to Gunnar; giptast í önnur lönd, to marry into other countries, marry an alien; deyja Mælifell, to pass into M. after death; þórðr svaf ok horfði í lopt upp, with his face turned upwards;
    2) of time; in, during; í þat mund, at that hour; í nótt, this night; í vetr, this winter; í (= um) fjórtán vetr, for fourteen winters;
    3) denoting entrance into a state, condition, in, into; ganga íbönd ok eiða, to enter into bonds and oaths; falla í úvit, to fall into a swoom; taka e-n í frið, to pardon one; bjóða búum í setu, to call on the neighbours to take their seats;
    4) denoting change into; skjöldrinn klofnaði í tvá hluti, split in two; brotna í spán, to be shivered to pieces; verja fé sínu í lausaeyri, to convert one’s property into movables;
    5) denoting the object, purpose, etc.; gjalda í sonarbœtr, to pay as the son’s weregild; þiggja e-t vingjafir, to accept as a friend’s gift; kaupa e-t í skuld, to buy on credit; gøra e-t í hag (vil) e-m, to do something in one’s favour.

    Íslensk-ensk orðabók > í

См. также в других словарях:

  • Vera Reynolds — (25 November, 1899 22 April, 1962) was an American silent film actress. She was born in Richmond, Virginia on November 25, 1899. She started out as a dancer, worked as a Mack Sennett bathing beauty, and became a leading lady in silent motion… …   Wikipedia

  • Vera Salvequart — (November 26, 1919 ndash; June 26, 1947) was a Czech born nurse at Ravensbrück concentration camp from December 1944 to 1945.Born in Czechoslovakia on November 26, 1919, she moved to Germany sometime afterwards. She was first arrested in 1941 for …   Wikipedia

  • Vera Wang — Infobox Fashion Designer caption=Vera Wang, September 2007 name=Vera Wang nationality=American birth date=Birth date and age|1949|6|27 birth place=New York, New York, United States death date= death place= education= The Chapin School Sarah… …   Wikipedia

  • Vera Douka — Infobox character | name = Vera Douka caption = Noni Ιoannidou as Vera Douka real name = Vera Douka portrayer = Noni Ιoannidou creator = species = gender = Female first = Pilot (episode 1.01) last = Goodbye (episode 2.100) Butterfly (episode… …   Wikipedia

  • vera — /ver euh, var euh/, adj., adv. Scot. very. * * * ▪ 1994       (VERA NEUMANN), U.S. artist and designer (b. July 24, 1910, Stamford, Conn. d. June 15, 1993, North Tarrytown, N.Y.), created brightly coloured scarves, bedroom and kitchen linens, and …   Universalium

  • Vera — /vear euh/, n. a female given name: from a Russian word meaning faith. * * * ▪ 1994       (VERA NEUMANN), U.S. artist and designer (b. July 24, 1910, Stamford, Conn. d. June 15, 1993, North Tarrytown, N.Y.), created brightly coloured scarves,… …   Universalium

  • Vera Barclay — Vera Charlesworth Barclay Nacimiento noviembre de 1893 Sussex, Inglaterra …   Wikipedia Español

  • Vera Louise Gorman-Novak — Vera Novak (born Vera Louise Gorman) was a fictional character in the long running television series Alice . She was played by actress Beth Howland. The Dingy Vera was the only original waitress besides Alice who lasted all of the show s run. She …   Wikipedia

  • Vera Scantlebury Brown — Vera Scantlebury Brown, OBE (7 August 1889 14 July 1946) was an Australian medical practitioner and pediatrician in Victoria, Australia.Born in Linton, Victoria, Australia as Vera Scantlebury, the daughter of George James and Catherine Millington …   Wikipedia

  • Vera Stanley Alder — Vera Dorothea Stanley Alder (29 October 1898 26 May 1984) was a successful portrait painter who explored the Ancient Wisdom, which revolutionised her life. She wrote several books and pamphlets, which simplified and summarised this knowledge in… …   Wikipedia

  • Vera Schwarcz — (born 1947 [cite linked authority file |id=n83 147806] ) is Freeman Professor of East Asian Studies at Wesleyan University. Her BA was from Vassar College, with a MA from Yale, a MAA from Wesleyan University and a Ph.D. from Stanford University.… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»